Porady prawne

Prezentujemy poniżej porady prawne przydatne w codziennych kwestiach życia codziennego.

————————————————————————————————————————–

Ustawa o prawach konsumenta

 

PRZEDSIĘBIORCO PAMIĘTAJ !

 

Już 25 grudnia 2014 r. wejdzie w życie nowa ustawa o prawach konsumenta (Dz. U. z 2014r. poz. 827), która zastąpi dotychczasowe przepisy regulujące m. in. zasady handlu internetowego i w zasadniczy sposób zmodyfikuje dotychczasową działalność i obowiązki przedsiębiorców wobec konsumentów.

Najważniejsze zmiany, które wprowadza nowa ustawa o prawach konsumenta dotyczą m. in.

 

1. Rozszerzenia listy obowiązków informacyjnych, które przedsiębiorca obowiązany jest spełnić wobec konsumenta, a przypadku sklepu internetowego liczba obowiązkowych informacji, które należy zamieścić na stronie internetowej sklepu zwiększy się  z dotychczasowych 6 aż do 21.

2. Tak jak dotychczas konsumenci zachowują prawo do odstąpienia od umowy zawartej poza lokalem przedsiębiorstwa (np. podczas targów) i na odległość ( sprzedaż internetowa, na telefon, poczta elektroniczna, SMS, MMS itp.) z obecnych 10 dni do 14 dni. Zmianie ulegnie także termin na odstąpienie od umowy w sytuacji, kiedy przedsiębiorca pomimo obowiązku nie udzielił konsumentowi informacji o prawie odstąpienia od umowy: termin ten będzie w takiej sytuacji wynosił 12 miesięcy ( obecnie 3 miesiące ). Dlatego tak istotne jest właściwe poinformowanie konsumenta o jego prawach.

3. Przedsiębiorca będzie miał obowiązek dostarczenia konsumentom formularza odstąpienia od umowy zakupu towaru, przy czym konsument w przypadku odstąpienia od umowy  może tego dokonać także w jakiejkolwiek innej formie (telefon, mail, itp.). W sytuacji odstąpienia od umowy przedsiębiorca musi zwrócić konsumentowi pieniądze za kupiony produkt oraz za opłatę pobraną za dostarczenie go od sklepu do klienta, ale jedynie w granicy najtańszego i podstawowego sposobu dostawy jaki oferuje (np. jeżeli konsument wybierze kuriera zamiast poczty, sprzedawca nie zwróci dodatkowych kosztów – zwraca tylko koszt najtańszej przesyłki pocztowej).

4. Nowe przepisy nakładają na przedsiębiorców obowiązek każdorazowego potwierdzenia konsumentom faktu zawarcia umowy na tzw. trwałym nośniku (np. e-mail, sms, itp. )  umożliwiającym konsumentowi i przedsiębiorcy przechowywanie informacji dotyczących zawartej umowy.

5. Nowa ustawa przewiduje obowiązek informowania konsumentów o pełnej kwocie brutto dokonanego przez konsumenta zakupu obejmującą zarówno koszty zakupionego przez niego towaru jak i koszty przesyłki.

Nowa ustawa o prawach konsumenta wprowadzi więc w życie rewolucyjne zmiany w zakresie relacji przedsiębiorca-konsument, związanych przede wszystkim z zawieraniem umów poza lokalem przedsiębiorstwa lub na odległość ( internet ). Zmiany te wymuszają na przedsiębiorcach konieczność dostosowania lub stworzenia od nowa szeregu dokumentów (m.in. Regulaminu e-sklepu, Regulaminu Serwisu Internetowego, Polityki prywatności, formularzy zamówień, formularzy informacyjnych i odstąpienia od umowy, informacji dostępnych na stronie www przedsiębiorcy, itp.), zmiany procedur związanych z „obsługą” konsumenta (począwszy od zawarcia Umowy, w tym sposobu jej zawarcia, jej realizacji, ewentualnego odstąpienia od umowy i możliwości ograniczenia tego prawa) czy wręcz przeszkolenia pracowników (szczególnie obsługujących zamówienia dokonywane telefonicznie )  poprzez przygotowanie dla nich stosownej „Instrukcji postępowania”. Konsekwencją nie wprowadzenia lub nieprawidłowego wprowadzenia wszystkich wymogów stawianych przez nowe przepisy, w tym w/w obowiązków, może być wydłużenie okresu na odstąpienie od umowy (do ponad 12 miesięcy) czy nawet nieważność zawartej umowy. Kluczowe jest zatem przygotowanie i wdrożenie wszelkich wymaganych zmian, w tym opracowania prawidłowej treści wszystkich niezbędnych dokumentów.

 

————————————————————————————————————————–

Rozwód a nazwisko – moje i dziecka

O nazwisku, które każdy z małżonków będzie nosił po zawarciu małżeństwa, decyduje jego oświadczenie złożone przed kierownikiem urzędu stanu cywilnego. Co w przypadku rozwodu?

Ogólną zasadą jest, że dziecko urodzone w małżeństwie nosi nazwisko będące nazwiskiem obojga małżonków. Jeżeli małżonkowie mają różne nazwiska, dziecko nosi nazwisko wskazane w ich zgodnych oświadczeniach. Małżonkowie mogą wskazać nazwisko jednego z nich (np. ojca lub matki) albo nazwisko utworzone przez połączenie nazwiska matki z nazwiskiem ojca dziecka. Oświadczenia w sprawie nazwiska dziecka są składane jednocześnie z w/w oświadczeniami o nazwiskach, które będą nosić małżonkowie. Warto przy tym pamiętać, że jeżeli małżonkowie w ogóle nie złożyli zgodnych oświadczeń w sprawie nazwiska dziecka, nosi ono nazwisko składające się z nazwiska matki i dołączonego do niego nazwiska ojca.

Wiele kobiet po rozwodzie zastanawia się jaki wpływ na nazwisko ma orzeczenie rozwodu – czy mogą zachować dotychczas stosowane nazwisko, czy mogą powrócić do nazwiska panieńskiego oraz co się dzieje z nazwiskiem dzieci małżonków. Sąd w wyroku rozwodowym nie rozstrzyga o zmianie nazwiska, kwestia ta leży w gestii Kierownika Urzędu Stanu Cywilnego.

W przypadku, kiedy żona nie przyjęła na ślubie nazwiska męża, orzeczenie rozwodu nie ma żadnego wpływu na jej sytuację – pozostaje ona przy swoim dotychczasowym nazwisku.

W sytuacji, gdy żona przyjęła nazwisko małżonka, zgodnie z Kodeksem rodzinnym i opiekuńczym, po rozwodzie możliwe jest powrócenie do nazwiska, które nosiła przed zawarciem małżeństwa. W tym celu żona powinna w ciągu trzech miesięcy od chwili uprawomocnienia się orzeczenia rozwodu złożyć przed kierownikiem urzędu stanu cywilnego stosowne oświadczenie. Nie jest wymagane przy tym składanie jakichkolwiek dodatkowych wyjaśnień czy też uzasadnień swojej decyzji, nie jest wymagana również zgoda byłego małżonka.

Jeśli doszło do przekroczenia w/w 3 miesięcznego terminu zmiana nazwiska może nastąpić wyłącznie według przepisów Ustawy o zmianie imienia i nazwiska. W ustawie tej przewidziano, że  wniosek o zmianę nazwiska podlega uwzględnieniu wyłącznie z ważnych powodów (w szczególności gdy wnioskodawca nosi nazwisko ośmieszające albo nielicujące z godnością człowieka, czy też zmienia nazwisko na takie, którego używa). Warto zatem pamiętać o w/w 3 miesięcznym terminie, gdyż w przypadku jego upływu ewentualna zmiana nazwiska będzie znacznie utrudniona.

W przypadku, gdy w małżeństwie były dzieci, rozwód rodziców nie ma żadnego wpływu na ich nazwisko. Nadal noszą one nazwisko z czasów, gdy rodzice pozostawali w związku małżeńskim, nawet w sytuacji, gdy jeden z małżonków powrócił do swojego panieńskiego nazwiska.

W związku z powyższym, zmiana nazwiska dziecka może nastąpić jedynie w wyraźnie wskazanych w Kodeksie rodzinnym i opiekuńczym sytuacjach, m.in. sądowego ustalenia ojcostwa, nadania dziecku nazwiska męża matki), przysposobienia, czy też w razie obalenia domniemania ojcostwa.

Gdy żadna z w/w przesłanek nie zachodzi, zmiana nazwiska dziecka jest możliwa tylko z przyczyn wskazanych w w/w Ustawie o zmianie imienia i nazwiska (np. dziecko nosi nazwisko ośmieszające albo nielicujące z godnością człowieka) i wymaga zgody drugiego z rodziców (chyba, że nie ma on pełnej zdolności do czynności prawnych, nie żyje lub nie jest znany albo jest pozbawiony władzy rodzicielskiej), a także zgody dziecka, jeżeli ukończyło 13 lat. W przypadku braku porozumienia pomiędzy rodzicami w sprawie zmiany nazwiska dziecka, kwestię tę może rozstrzygnąć sąd opiekuńczy.

Podstawa prawna:

– Kodeks rodzinny i opiekuńczy z dnia 25 lutego 1964 r. (tj. z dnia 15 czerwca 2012 r.; Dz.U. z 2012 r. poz. 788);
– Prawo o aktach stanu cywilnego z dnia 29 września 1986 r. (tj. z dnia 31 sierpnia 2011 r.; Dz.U. Nr 212, poz. 1264);
– Ustawa o zmianie imienia i nazwiska z dnia 17 października 2008 r. (Dz.U. Nr 220, poz. 1414).

————————————————————————————————————————–

 

Urlop macierzyński i wychowawczy 2014

Aby skorzystać, po zakończeniu podstawowego urlopu macierzyńskiego (1), z dodatkowego urlopu macierzyńskiego (2) oraz urlopu rodzicielskiego (3) pracownica – matka dziecka musi w tym celu złożyć do swojego pracodawcy w terminie 14 dni od dnia porodu pisemny wniosek o udzielenie tych urlopów w pełnym wymiarze i bezpośrednio po zakończeniu podstawowego urlopu macierzyńskiego.  Pracodawca jest w takiej sytuacji zobowiązany do udzielenia tych urlopów.

I. Nowe zasady udzielania urlopów na dzieci.

Od dnia 17 czerwca br. obowiązują nowe zasady udzielania uprawnień rodzicielskich. Obecnie każdy rodzic może skorzystać aż z czterech następujących bezpośrednio po sobie rodzajów urlopów w celu wychowania dziecka.

1. Pierwszy z nich to tak jak dotychczas urlop macierzyński. Przysługuje on matce urodzonego dziecka w następującym wymiarze:

1) 20 tygodni w przypadku urodzenia jednego dziecka przy jednym porodzie,

2) 31 tygodni w przypadku urodzenia dwojga dzieci przy jednym porodzie,

3) 33 tygodni w przypadku urodzenia trojga dzieci przy jednym porodzie,

4) 35 tygodni w przypadku urodzenia czworga dzieci przy jednym porodzie,

5) 37 tygodni w przypadku urodzenia pięciorga i więcej dzieci przy jednym porodzie.

 Matka dziecka może wykorzystać do 6 tygodni urlopu macierzyńskiego jeszcze przed przewidywaną datą porodu. Z przysługującego matce dziecka w/w urlopu macierzyńskiego max. 6 ostatnich tygodni tego urlopu może wykorzystać ojciec dziecka a matką dziecka może w tym czasie wrócić do pracy.

2. Drugi z przysługujących urlopów to tzw. dodatkowy urlop macierzyński. Przysługuje on bezpośrednio po zakończeniu urlopu macierzyńskiego i wynosi:

1) do 6 tygodni – w przypadku urodzenia jednego dziecka przy jednym porodzie,

2) do 8 tygodni- w przypadkach urodzenia dwojga lub więcej dzieci przy jednym porodzie.

Urlop ten może być wykorzystany jednorazowo lub w dwóch następujących bezpośrednio po sobie częściach. Wykorzystać ten urlop może zarówno matka jak i ojciec dziecka.

3. Nowością jest wprowadzenie kolejnego tzw. urlopu rodzicielskiego, który może być wykorzystany bezpośrednio po zakończeniu wskazanego powyżej dodatkowego urlopu macierzyńskiego w wymiarze do 26 tygodni niezależnie od ilości urodzonych przy jednym porodzie dzieci. Bardzo ważne jest, iż urlop rodzicielski może być udzielony jedynie w przypadku wcześniejszego wykorzystania w pełnym wymiarze dodatkowego urlopu macierzyńskiego. Urlop ten może być wykorzystany max. w trzech, bezpośrednio po sobie następujących częściach, każda nie mniejsza niż 8 tygodni i może go wykorzystać zarówno matka jak i ojciec dziecka.

4. Czwarty urlop to oczywiście urlop wychowawczy.

Pomimo wcześniejszych deklaracji matka dziecka może przerwać korzystanie zarówno z dodatkowego urlopu macierzyńskiego jak i urlopu rodzicielskiego. W takiej sytuacji musi w terminie co najmniej 14 dni przed powrotem do pracy zawiadomić o tym swojego pracodawcę, a ten ma obowiązek dopuścić matkę dziecka do pracy. Niewykorzystaną część dodatkowego urlopu macierzyńskiego oraz urlopu rodzicielskiego może w takiej sytuacji wykorzystać ojciec dziecka. W tym celu musi on w terminie co najmniej 14 dni przed tym urlopem zawiadomić o tym swojego pracodawcę, a ten nie może mu takiego urlopu odmówić.

Podstawa prawna:

– Kodeks pracy z dnia 26 czerwca 1974 r. (Dz.U.Nr 24, poz. 141)

————————————————————————————————————————–

Urlop ojcowski 2013-2014
 

Jak może korzystać z urlopów na dzieci ojciec dziecka i jak można łączyć korzystanie z tych urlopów z wykonywaniem pracy zawodowej?

Zmiany dotyczące zasad udzielania oraz wysokości urlopów macierzyńskich, dodatkowych urlopów macierzyńskich oraz urlopów rodzicielskich dają także obecnie szerokie możliwości korzystania z tych urlopów także przez ojca dziecka. I tak ojciec dziecka w celu wykonywania bezpośredniej opieki nad dzieckiem może wykorzystać max. 6 ostatnich, niewykorzystanych przez matkę dziecka, tygodni podstawowego urlopu macierzyńskiego ( z przysługującej matce puli 20-37 tygodni w zależności od ilości dzieci przy porodzie ), a także cały wymiar dodatkowego urlopu macierzyńskiego ( 6 tygodni w przypadku jednego dziecka lub 8 tygodni w przypadku większej ilości dzieci przy jednym porodzie ) oraz cały wymiar urlopu rodzicielskiego ( 26 tygodni niezależnie od ilości dzieci przy jednym porodzie). Oczywiście nic nie stoi na przeszkodzie, aby rodzice podzielili się wychowaniem dziecka w trakcie trwania tych urlopów.

W trakcie trwania urlopu rodzicielskiego jest także możliwość wspólnego (jednoczesnego) korzystania z przywilejów tego urlopu, lecz w takiej sytuacji, jeżeli oboje rodzice korzystają jednocześnie z tego urlopu, cała pula 26 tygodni tego urlopu przysługuje obojgu rodzicom co oznacza, iż wspólnie będą wychowywać dziecko najwyżej przez 13 tygodni. Niezależnie od powyższych uprawnień ojcu dziecka przysługuje prawo do urlopu ojcowskiego w wymiarze 14 dni do czasu ukończenia przez dziecko pierwszego roku życia. Może on być wykorzystany niezależnie od urlopów przysługujących matce dziecka czyli także w trakcie korzystania przez matkę dziecka z urlopu macierzyńskiego, dodatkowego urlopu macierzyńskiego czy urlopu rodzicielskiego lub też już po powrocie matki dziecka do pracy, lecz najpóźniej do ukończenia przez dziecko 1 roku życia. Aby skorzystać z tego urlopu ojciec dziecka musi złożyć pracodawcy wniosek co najmniej 7 dni przez tym urlopem a pracodawca jest obowiązany tego urlopu udzielić.

Ustawodawca obecnie umożliwił rodzicom dziecka większą możliwość równoczesnego wykonywania pracy i korzystania z urlopów na dzieci. I tak matka dziecka może wrócić do pracy już po upływie 14 tygodni trwania podstawowego urlopu macierzyńskiego lecz pod warunkiem, iż ostatnie max 6 tygodni tego urlopu wykorzysta ojciec dziecka. W trakcie korzystania z dodatkowego urlopu macierzyńskiego lub następującego po nim urlopu rodzicielskiego rodzic korzystający z tych urlopów ( zarówno matka jak i ojciec ) może wystąpić do swojego pracodawcy z pisemnym wnioskiem o jednoczesne dopuszczenie go do pracy, lecz najwyżej na 1/2 etatu, w taki sposób, aby pozostały czas mógł wykorzystać na opiekę nad dzieckiem. Pracodawca w zasadzie powinien uwzględnić wniosek takiego rodzica, lecz może także odmówić w sytuacji, kiedy dopuszczenie rodzica do pracy jest niemożliwe ze względu na organizację pracy lub rodzaj czynności wykonywanych przez takiego rodzica. W takiej sytuacji pracodawca odmawiając dopuszczenia rodzica do pracy w trakcie trwania dodatkowego urlopu macierzyńskiego lub urlopu rodzicielskiego powinien pisemnie uzasadnić swoją odmowę.

Podstawa prawna:

– Kodeks pracy z dnia 26 czerwca 1974 r. (Dz.U.Nr 24, poz. 141)

 ————————————————————————————————————————–

Niezamówione przesyłki handlowe

 

Zdarza się, że otrzymujemy przesyłki indywidualnie do nas zaadresowane, które nie zostały przez nas zamówione. Z dołączonych do przesyłki informacji wynika, że musimy zapłacić za dostarczoną paczkę lub odesłać ją nadawcy na własny koszt. Jak zachować się w takiej sytuacji, czy rzeczywiście musimy pokryć koszty zamówienia lub jego odesłania?

Jeśli nie zamawialiśmy przesyłki, ani nie zawarliśmy żadnej umowy z firmą wysyłkową na dostarczenie przesyłki,  to nie mamy obowiązku uiszczać jakichkolwiek opłat z tego tytułu, nawet jeśli pokwitowaliśmy jej odbiór. Zgodnie z art. 15 ustawy z dnia 2 marca 2000 roku o ochronie niektórych praw konsumentów oraz o odpowiedzialności za szkodę wyrządzoną przez produkt niebezpieczny spełnienie świadczenia niezamówionego przez konsumenta następuje na ryzyko przedsiębiorcy i nie nakłada na konsumenta żadnych zobowiązań. Konsument nie musi zatem płacić za niezamówiony towar, odsyłać paczki, ani ponosić jakichkolwiek innych kosztów związanych z jej zwrotem.

Niezależnie od przysługujących konsumentowi praw, wysyłanie niezamówionych towarów z żądaniem zapłaty za produkty bądź zwrotu lub przechowania produktów jest co do za zasady uznane za nieuczciwą praktykę rynkową przewidzianą w art. 9 pkt. 6 ustawy z dnia 23 sierpnia 2007 r. o przeciwdziałaniu nieuczciwym praktykom rynkowym. Stosowanie przez przedsiębiorców tego typu praktyk stanowi wykroczenie zagrożone karą grzywny, może również wiązać się z dodatkowymi roszczeniami, m.in. o zaniechanie tej praktyki, czy też o zasądzenie odpowiedniej sumy pieniężnej na określony cel społeczny, kierowanymi zarówno przez samego konsumenta jak i uprawnione do tego podmioty (np. Rzecznika Praw Obywatelskich, Urząd Ochrony Konkurencji i Konsumentów, czy też miejskiego rzecznika konsumentów).

Podstawa prawna:

– Ustawa z dnia 2 marca 2000 roku o ochronie niektórych praw konsumentów oraz o odpowiedzialności za szkodę wyrządzoną przez produkt niebezpieczny (tj. z dnia 14 września 2012 r., Dz.U. z 2012 r. poz. 1225);

– Ustawy z dnia 23 sierpnia 2007 r. o przeciwdziałaniu nieuczciwym praktykom rynkowym (Dz.U. Nr 171, poz. 1206).

 ————————————————————————————————————————–

 

Reklamacja obuwia – prawa i obowiązki

Obuwie należy do produktów, które najczęściej podlegają reklamacjom. Warto wiedzieć jakie uprawnienia ma w tym zakresie kupujący oraz co należy zrobić, aby skutecznie zareklamować wadliwe obuwie.

Podstawą roszczeń konsumenta w przypadku reklamacji obuwia jest niezgodność towaru z umową (np. obuwie zimowe przemięka pomimo zapewniających etykiet na opakowaniu o jego wodoszczelności, klapki plażowe ulegają rozklejeniu pod wpływem wody, itp.). Odpowiedzialność sprzedawcy wynika wprost z Ustawy z dnia 27 lipca 2002 r. o szczególnych warunkach sprzedaży konsumenckiej oraz o zmianie Kodeksu cywilnego i co do zasady nie może być ograniczona ani skrócona.

W przypadku, gdy zakupione obuwie jest niezgodne z umową kupujący może żądać według własnego uznania: bądź jego nieodpłatnej naprawy bądź wymiany na nowe. Należy jednak pamiętać, że aby kupujący mógł skorzystać z powyższych uprawnień musi zawiadomić sprzedawcę o wadzie nie później niż w ciągu dwóch miesięcy od stwierdzenia niezgodności towaru z umową, tzn. od chwili zauważenia wady. Do zachowania terminu wystarczy wysłanie zawiadomienia przed jego upływem.

Sprzedający może odmówić naprawy lub wymiany towaru na nowy wyłącznie, gdyby naprawa albo wymiana była niemożliwa lub wymagająca nadmiernych kosztów. W takiej sytuacji jednak kupujący według swojego wyboru ma prawo domagać się stosownego obniżenia ceny albo odstąpić od umowy i żądać zwrotu pieniędzy, chyba że niezgodność towaru z umową jest nieistotna. Sprzedawca, który otrzyma zgłoszenie reklamacyjne jest zobowiązany do ustosunkowania się do żądania kupującego w terminie 14 dni, a w razie przekroczenia tego terminu – uważa się, że uznał je za uzasadnione i reklamacja musi być uwzględniona.

Konsument ma prawo zgłosić roszczenie reklamacyjne w terminie dwóch lat od wydania towaru kupującemu, przy czym termin ten biegnie na nowo w razie wymiany towaru. Jeżeli przedmiotem sprzedaży jest rzecz używana, strony mogą ten termin skrócić, jednakże nie poniżej jednego roku.

Odpowiedzialność sprzedającego za wady obuwia może być ograniczona zgodnie z art. 7 w/w Ustawy. Sprzedawca nie odpowiada bowiem za niezgodność towaru z umową, gdy kupujący w chwili zawarcia umowy o tej niezgodności wiedział lub, oceniając rozsądnie, powinien był wiedzieć. Jeśli zatem sprzedający poinformował kupującego o występującej, konkretnej wadzie obuwia, a pomimo tego kupujący zadecydował o zakupie towaru z tą wadą – wyłączona jest odpowiedzialność sprzedającego z tego tytułu. Należy jednak pamiętać, że powyższe wyłączenie dotyczy tylko w zakresie wskazanej wady, zatem w razie wystąpienia innych wad obuwia konsument może oczywiście złożyć reklamację. Ograniczenie to nie odnosi się również do towaru przecenionego, promocyjnego, wyprzedażowego, itp., które w sytuacji, gdy jest niezgodne z umową można reklamować na takich samych zasadach jak produkty w „normalnej” cenie. Informacje przedstawiane przez sprzedającego typu „produkt wadliwy” (bez wskazania o jaką konkretnie wadę chodzi), czy też „produkt przeceniony nie podlega reklamacjom” są nieskuteczne i nie pozbawiają kupującego jego uprawnień wskazanych powyżej.

Na marginesie należy dodać, że niezależnie od uprawnień przewidzianych w/w Ustawą klientowi mogą przysługiwać uprawnienia wynikające z udzielonej dodatkowej gwarancji producenta na obuwie (o ile na dane obuwie udzielono gwarancji), przy czym udzielenie gwarancji nie ma wpływu na odpowiedzialność sprzedawcy za niezgodność towaru z umową, a konsument może swoje roszczenia opierać zarówno na gwarancji jak i na w/w Ustawie. Sprzedawca nie może zatem odmówić przyjęcia reklamacji, powołując się na fakt udzielenia gwarancji producenta.

 

Podstawa prawna:

 – Ustawa o szczególnych warunkach sprzedaży konsumenckiej oraz o zmianie Kodeksu cywilnego z dnia 27 lipca 2002 r. (Dz.U. Nr 141, poz. 1176)

————————————————————————————————————————–

Wykorzystywanie wizerunku

Na portalu społecznościowym bez mojej zgody zamieszczono moje zdjęcie. Czy wolno wykorzystywać mój wizerunek bez mojej zgody?

Użytkownicy Internetu zamieszczają bardzo dużo zdjęć dokumentujących różne wydarzenia i osoby. Generalną zasadą wyrażoną w art. 81 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych jednak jest, że rozpowszechnianie wizerunku wymaga zezwolenia osoby na nim przedstawionej. W braku wyraźnego zastrzeżenia zezwolenie nie jest wymagane, jeżeli osoba ta otrzymała umówioną zapłatę za pozowanie. Nie jest wymagane zezwolenie i w konsekwencji można publikować zdjęcia z wizerunkiem osoby powszechnie znanej, ale tylko jeżeli wizerunek wykonano w związku z pełnieniem przez nią funkcji publicznych (w szczególności politycznych, społecznych, zawodowych) oraz osoby stanowiącej jedynie szczegół całości takiej jak zgromadzenie, krajobraz, publiczna impreza. W związku z tym, o ile nie otrzymaliśmy wynagrodzenia za pozowanie, ani jesteśmy osobą powszechnie znaną zaś zdjęcie przedstawia nasz wyraźny wizerunek – do jego publikacji niezbędna jest nasza zgoda. W przypadku, gdy zdjęcie już zostało zamieszczone bez naszej zgody mamy prawo żądać jego usunięcia oraz m.in. zapłaty stosownego zadośćuczynienia pieniężnego lub zapłaty odpowiedniej sumy pieniężnej na wskazany cel społeczny.

 

Podstawa prawna:

 – Ustawa z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz.U. Nr 24, poz. 83)

————————————————————————————————————————–

 

Email: kancelaria@miszczyk.com